μονοσχηματώ

μονοσχηματῶ, -έω (Α)

είμαι απλός στον σχηματισμό, έχω έναν μόνο τύπο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)-* + -σχηματῶ (< σχῆμα, -ατος) μέσω ενός αμάρτυρου επιθ. *μονο-σχήματος (πρβλ. μονό-σχημος)].